Woensdag 20 februari

Voor de tweede keer reizen we per bus naar Espoo aan het Nokia hoofdkwartier voorbij die ons niet in Helsinki wilden ontvangen (in onze ogen erg dom, want Ericsson heeft wél een goede indruk achtergelaten!).

Het laatste officiële bezoek van de reis staat vandaag op het programma. Teknillinen Korkeakoulu is aan de beurt, de TU Helsinki.

thumbnail

We krijgen een aantal presentaties te zien die een indruk geven waar men zoal mee bezig is bij de faculteit elektrotechniek en informatica en vervolgens een rondleiding in het netwerken en radio-lab waar studenten aan kleine projecten werken. Het onderwijs is hier duidelijk praktischer gericht dan bij ons, wel met nadruk op de theorie (daarmee bedoel ik dus dat de concepten in de praktijk worden gebracht en niet hoe geleerd wordt hoe met een specifiek apparaat om te gaan).

’s Middags gaan de meesten zwemmen, maar ik niet. Ik heb afgesproken met Johanna, die ik van mijn tijd in IJsland ken. Ze woont en studeert in Helsinki en als je er dan toch bent, dan kan je net zo goed samen wat drinken en bijpraten!

Donderdag 21 februari

Suomenlinna (kasteel van Finland, Finse naam) / Sveaborg (fort van Zweden, Zweedse naam) is een fort dat net buiten de kust van Helsinki ligt. Het is gebouwd op zes eilanden en is verschillende malen van eigenaar gewisseld. Gebouwd werd Sveaborg door de Zweden als bescherming van Helsinki tegen de Russen.

Toen de Russen Finland innamen, werd het een fort ter bescherming tegen de Zweden, maar tevens ter belegering van Helsinki, mochten de Finnen zich tegen Rusland keren. In aanloop naar de Eerste Wereldoorlog (Finland was nog steeds een Groothertogdom binnen het Russische Rijk) werd Suomenlinna gereedgemaakt ter bescherming van St. Petersburg.

Na 1917, het jaar van onafhankelijkheid, verloor het fort zijn originele functie en nam de militaire academie intrek. Tegenwoordig wonen er rond 1000 personen in het kleine dorp en is er een rehabilitatie-instelling waar gevangenen in de laatste fase van hun celstraf worden voorbereid op terugkeer in de samenleving.

’s Avonds gaan we eten in een traditioneel Laps restaurant en we krijgen rendier voorgeschoteld. Erg lekker en schijnbaar ook behoorlijk voedzaam. Enkele woorden worden gesproken door de organiserende commissie, door twee deelnemers namens de hele groep en door de begeleidende docenten. Intussen hebben Marly, Marlous, Mattijn en ik een melige discussie over locale maxima en over of hetgeen Mattijn doet echt “typisch studentikoos” is. De avond wordt stijlvol afgesloten in een jazz-bar met livemuziek waar we onze laatste dure biertjes zullen drinken alvorens te gaan slapen.

Vrijdag 22 februari

We gaan weer naar huis! De reis heeft lang genoeg geduurd.

Veel vliegtuigen hebben vertraging, een uit Las Palmas weet het zelfs te klokken op ruim 9 uur. Wijzelf vertrekken met slechts 5 minuten teveel op de klok. Kort nadat de fasten-your-seatbelts-lampjes uitgingen wordt aangekondigd dat er turbulentie verwacht wordt en niet heel lang daarna gaan de lampjes weer aan om pas na 3 uur in Amsterdam weer uit te gaan. De hele vlucht gaat door de wolken, boven ons, onder ons en naast ons is het alleen maar wit.

Als we gaan dalen, begint het vliegtuig wat minder blij te worden en gaan we alle kanten op en vooral de laatste paar honderd meter worden we door elkaar gehusseld alsof we in een grote salad shaker zitten.

De vertraging hebben we ingehaald en we landen perfect op tijd op Schiphol. Dan komt het grote wachten op de koffers… 26 van ons krijgen netjes hun spullen, maar drie moeten nog even wat langer wachten. Na een half uur komen er twee eenzame koffers over de band, maar die derde blijft zoek. Een vermissingsrapport wordt opgesteld en een onfortuinlijke moet zonder koffer naar huis. De tas is diezelfde avond gelukkig nog gevonden en werd netjes thuisgebracht.