Zo, volgende week donderdag is het zover, dan vertrek ik voor twee weken naar het hoge noorden.

Voor mezelf en ook voor de thuisblijvers heb ik het reisschema in m’n agenda gedumpt en gepubliceerd (suffere HTML versie).

Grofweg ben ik van 7 tot en met 10 februari in Trondheim, van de 11e tot en met de 16 in Stockholm en dan nog tot de 22e in Helsinki.

Op 27 januari zendt de ZDF de film Das Wunder von Berlin uit. Waarom viel de Muur op 9 november 1989? Waarom liep dit niet zo uit de hand als de demonstratie op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing?

De val van de Muur verenigde twee landen die al bij elkaar hoorden (“Jetzt wächst zusammen, was zusammen gehört” – Willy Brandt), maar scheurde in vrede families uiteen. Moeder is overtuigd socialist, de kinderen vertrekken naar de “vrijheid” aan de andere kant en vader blijkt al jaren bij de Stasi te zitten en wordt nu opeens als crimineel bestempeld.

De reden dat ik me voor dit stukje wereldgeschiedenis interesseer komt denk ik vooral doordat het de eerste grote gebeurtenis is die ik me kan herinneren. Voor Tsjernobil was ik nog nét iets te klein en weet ik alleen dat daarna ik niet in de zandbak mocht spelen.

Van de val van de Muur weet ik nog dat we naar de familie in Duitsland gingen: Toen we vertrokken was alles zoals het al jaren was – en ik vond het eigenlijk ook niet vreemd, maarja, heb je wel een politieke mening als zevenjarige? – toen we aankwamen kwamen net de beelden op TV van feestende mensen bovenop de muur. Ook de beelden van vakantiegangers die niet meer thuiskwamen en van mensen die de ambassades in vluchtten maakten indruk.

Dus vanavond om kwart over 8 op ZDF, das Wunder von Berlin.

Ohhh, de Verkiezing van de Spatie van 2007! Met juweeltjes als ‘systeem fout geconstateerd’, ‘software matig’ en ‘naakt model tekenen’.

Zie je hier niets bijzonders aan, dan heb je waarschijnlijk de mysterieuze, maar erg besmettelijke Engelse ziekte te pakken.

Het gebruik van dit Deppenleerzeichen zoals onze oosterburen hetzelfde verschijnsel noemen slaat door de anglicalisering van onze taal wild om zich heen en levert naast een hoop vermakelijke taalblunders ook een hoop onbegrip op.

Want is het nou een zware doos (al dan niet) gevuld met spullen of is het een stevige doos, speciaal gemaakt voor zware spullen?

Gelezen op How do you like Iceland?:

Because Nerds are Cool in Iceland

A laptop in Reykjavik is like a guitar-case on the continent: it doesn’t matter what you’re doing with it, just carrying one around increases your chances of getting lucky.

Imagine using your computer in a pub back home; everybody would look at you like you’re barmy… before turning back to the television that’s blaring away in the corner, that is. Nearly all bars in Reykjavik are TV-free, thankfully, but what’s even better is that being a nerd is actually considered cool in Iceland, and you can surf the net in the pub without anybody thinking any the less of you for it.

Zo heel erg waar, lees nog maar eens wat ik op 9 augustus en 30 oktober 2006 op m’n IJslandblog schreef.

Dank je Bram, voor het wijzen op NodeBox.

Ik was net op zoek naar een eenvoudige en snelle manier om wat plaatjes te genereren voor in m’n afstudeerverslag, was al bijna met Cairo aan de slag gegaan, toen Bram met NodeBox kwam en daar heb ik alweer heel wat uurtjes mee gespeeld zonder echt nuttig werk te hebben verricht…

NodeBox is a Mac OS X application that lets you create 2D visuals (static, animated or interactive) using Python programming code and export them as a PDF, an image or a Quicktime movie. NodeBox is free and well-documented.

Wiskunde ziet er soms best gaaf uit!

De Verenigde Naties kwamen afgelopen november met het Human Development Report 2007/2008, waar IJsland als “de beste plaats om te leven” uit kwam.

Het kunstenaarsduo Wouter Osterholt en Elke Uitentuis woont in Reykjavík en proberen middels citaten die ze op allerlei plaatsen vinden deze uitspraak te relativeren.

Een van die citaten komt van de Reykjavík Harbour Watch die ik al lang volg en inderdaad alleen maar kan bevestigen; het bussysteem is hopeloos.

Intussen is “ECS” trouwens overstag gegaan en heeft na anderhalf jaar een auto gekocht.

Mark Malkoff, die ooit alle (toen) 171 filialen van Starbucks in Manhattan (dank voor de verbetering, sherco) heeft bezocht in 1 dag, heeft weer een nieuwe uitdaging.

Terwijl zijn woning groot onderhoud krijgt, zal hij leven in de IKEA. Aangezien een groot deel van z’n inrichting van IKEA was, zou hij zich best wel eens thuis kunnen voelen. Malkoffs grootste verrassing was misschien wel dat IKEA hem toestemming gaf voor het project. Hij is er afgelopen maandag ingetrokken en blijft tot zaterdag (dat klinkt niet als een week, maar goed).

Ah kijk nou, Groen Links heeft Planet ook ontdekt: Planeet Groen Links. Goed bezig!

Eindelijk aangekomen!

Maar nu moeten ze me bij Nokia toch even uitleggen sinds wanneer Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Nederland in één regio zitten, want nu zit ik dus met een QWERTZ toetsenbord opgescheept (en ik denk dus ook iedereen die dit ding in Nederland in de winkel koopt)! Ach ja, alles went, dus hopelijk dit ook.

Allereerst wens ik jullie natuurlijk allemaal een gelukkig 2008! De meesten heb ik al persoonlijk gesproken lijkt me, misschien heb ik ook nog lezers die ik dit jaar nog niet heb gezien? Dit jaar heb ik de langstaande afspraak met Jolanda en Heimir nagekomen en voor het eerst aan de Unox Nieuwjaarsduik meegedaan. Het idee bestond al in IJsland, maar vorig jaar waren er twee complicaties, eerstens waren zij niet ter lande en tweedens werd de hele duik afgelast wegens te slecht weer.

Dit jaar gooide het weer alweer bijna roet in het eten, maar nu doordat het zó mistig was dat het vrijwel onmogelijk was Groningen - het feestadres dit jaar - te verlaten. ‘s Nachts rond 2 uur was het thuiskomen al een hele toer met zicht van nog geen 3 meter. Het kwam meerdere keren voor dat voor ons opeens een struik of een hekje opdoemde wat we volledig niet konden zien. Of zelfs een heel gebouw. Schijnbaar waren er opstootjes in de binnenstad, nou, die waren in ieder geval niet te zien, hoogstens hoorbaar.

De volgende ochtend zouden we in aller vroegte naar Almere rijden om de auto bij Bas thuis weg te zetten en dan met de trein onze reis te vervolgen. Als we om 5:45 naar buiten kijken is het zicht echter nog geen 10 meter en we kruipen ons bed weer in om er drie kwartier later uit te komen, nu met het plan om alleen Marcel en mij op de trein te zetten en voor Bas en Henrieke de duik dit jaar voorbij te laten gaan.

Het zicht is om half 7 echter inmiddels wel verbeterd en Bas durft het aan om toch te gaan rijden; als we direct zouden vertrekken konden we het ruim halen. Niet dus, want al snel blijkt op de snelweg het zicht op verschillende plaatsen de 25 meter niet te halen. Met sterk wisselende snelheden en veel inspanning weet Bas wel Heerenveen te bereiken en worden Marcel en ik alsnog op de trein van 7:50 naar het zuiden gezet en Bas en Henrieke blijven in “Thialf-town” om het licht af te wachten.

De pantograaf trekt fikse vonken door de verder mistige duisternis en op stoptreintempo bereiken we een klein uurtje later Zwolle. We rijden over een onzichtbare IJssel en zien het langzaam lichter worden. Af en toe is er zelfs een glimp zonlicht. Een uurtje later bereiken we Utrecht waar we gezelschap krijgen van Jolanda, Heimir en Sabrina en als we om half 11 in Den Haag aankomen, is het er een komen en gaan van goed gevulde trams naar Scheveningen.

We komen in Scheveningen aan, gaan het strand op, nemen onze Unox-oranje muts, dito handschoenen en een “Terugblik” erwtensoep in ontvangst en wachten… Langzaam went m’n lichaam aan de lage buitentemperatuur, de jas gaat uit… Vest gaat uit… Toch te koud, vest weer aan… Schoenen even uit… Instantaan KOUDE voeten! Schoenen weer snel aan… Okee, wachten dus tot een paar minuten voor twaalf dan maar.

Vijf voor twaalf, snel omkleden om in beweging te blijven, nog wat rondspringen en dan is er opeens chaos; een deel van de mensenmassa rent naar het water, nog vóór er was afgeteld. Verwarring, we rennen ook maar op de zee af, het was inmiddels ook al wel koud genoeg om langer stil te blijven staan.

We stormen het water in, zoals je normaalgesproken in de zomer ook doet, maar dan is het water koud en de lucht warm. Nu was de lucht koud en het water warmer en de duik des te aangenamer. Voor ongeveer 30 seconden, want daarna had m’n lichaam ook eindelijk door dat 8 graden echt wel koud is. Ik neem nog snel een echte duik en dan snel eruit, terug het strand op, met pijnlijk koude tenen lekker door de scherpe schelpjes.

Terug bij de kleren en handdoek voelt alles warm, behalve m’n voeten die het halve uur wat volgt compleet off-line zijn en de rest van de wereld niet meer begrijpen. Tijd voor snert! Wat een lekker begin van 2008, en volgend jaar staan we er weer voor de 40e editie van de Nieuwjaarsduik.

Het traditionele tweede-kerstdag-uitje naar de IKEA werd dit jaar niet zo goed bezocht: Drukte IKEA valt mee op tweede kerstdag

Daarentegen wordt het niet-zo-traditionele derde-kerstdag-uitje naar de IKEA een stuk beter bezocht: Drukte IKEA leidt tot sluiting afrit. Opvallend overigens dat juist deze IKEA in Delft gisteren dus dicht was.