Om het thuisfront efficiënt op de hoogte te houden terwijl ik in Scandinavië ben heb ik een week of twee geleden een gebruiker op Twitter.com aangemaakt. Het is tevens een experiment om het concept microbloggen (een weblog in het heel klein) uit te proberen vanaf m’n Nokia N810. In het achterhoofd heb ik de hoop dat gratis Wi-Fi in Scandinavië net zo toegankelijk is als in IJsland, hoewel ik ook berichten zou kunnen plaatsen via SMS.

Misschien is een korte introductie tot Twitter op z’n plaats. Het is een website waar iedereen die dat wil een gebruiker kan aanmaken en vervolgens antwoord geven op één enkele vraag: Wat ben je aan het doen? Dat is an sich natuurlijk niet echt interessant, want wie wil dat nou weten?

Blijkbaar willen je “volgelingen” dat. Als je iemands berichten (“tweets”) automatisch op jouw eigen pagina wilt zien verschijnen, kan je die persoon “volgen” en het doel van het spelletje lijkt te zijn zoveel mogelijk volgelingen te vergaren. Hoe meer volgelingen, hoe meer mensen horen wat je te zeggen hebt, het is alsof je op een zeepkistje in Speaker’s Corner staat en probeert zoveel mogelijk mensen van de ander weg te kapen, behalve dat je bij Twitter beide gesprekken kan blijven volgen en dus geen mensen wegkaapt.

Tot nu toe is het allemaal maar een beetje saai; je hebt een gebruiker, en dan? Dan moet je op zoek gaan naar mensen en feeds die je interessant lijken. Dat dat nog niet zo makkelijk is, blijkt uit het feit dat ik na twee weken pas zeven anderen volg, waarvan vier bots. Daarnaast heb ik bovendien niet het gevoel dat ik gelezen wordt (5 followers) en dat motiveert niet echt tot schrijven. Het lijkt erop dat Twitter zinniger is als je met een stel mensen ermee begint en je nog geen goed kanaal hebt om dingen te delen.

Dat kanaal heb ik dus al wel en heet in mijn geval Utopia en maakt ook comments op m’n blog deels overbodig. Ik merkte dat toen ik in IJsland was: er was een strikte scheiding tussen de reacties van diegenen die me in Utopia konden bereiken en daar reageerden en diegenen die dat niet konden en op de site hun reacties plaatsten.

Donderdag vertrek ik dus naar het noorden. Algemene updates zullen via Twitter gaan, maar ik probeer natuurlijk ook nog wel wat van me te laten horen via de andere kanalen. Mijn pagina is twitter.com/islandsvinur en er is ook een RSS feed beschikbaar.