Allereerst wens ik jullie natuurlijk allemaal een gelukkig 2008! De meesten heb ik al persoonlijk gesproken lijkt me, misschien heb ik ook nog lezers die ik dit jaar nog niet heb gezien? Dit jaar heb ik de langstaande afspraak met Jolanda en Heimir nagekomen en voor het eerst aan de Unox Nieuwjaarsduik meegedaan. Het idee bestond al in IJsland, maar vorig jaar waren er twee complicaties, eerstens waren zij niet ter lande en tweedens werd de hele duik afgelast wegens te slecht weer.

Dit jaar gooide het weer alweer bijna roet in het eten, maar nu doordat het zó mistig was dat het vrijwel onmogelijk was Groningen - het feestadres dit jaar - te verlaten. ‘s Nachts rond 2 uur was het thuiskomen al een hele toer met zicht van nog geen 3 meter. Het kwam meerdere keren voor dat voor ons opeens een struik of een hekje opdoemde wat we volledig niet konden zien. Of zelfs een heel gebouw. Schijnbaar waren er opstootjes in de binnenstad, nou, die waren in ieder geval niet te zien, hoogstens hoorbaar.

De volgende ochtend zouden we in aller vroegte naar Almere rijden om de auto bij Bas thuis weg te zetten en dan met de trein onze reis te vervolgen. Als we om 5:45 naar buiten kijken is het zicht echter nog geen 10 meter en we kruipen ons bed weer in om er drie kwartier later uit te komen, nu met het plan om alleen Marcel en mij op de trein te zetten en voor Bas en Henrieke de duik dit jaar voorbij te laten gaan.

Het zicht is om half 7 echter inmiddels wel verbeterd en Bas durft het aan om toch te gaan rijden; als we direct zouden vertrekken konden we het ruim halen. Niet dus, want al snel blijkt op de snelweg het zicht op verschillende plaatsen de 25 meter niet te halen. Met sterk wisselende snelheden en veel inspanning weet Bas wel Heerenveen te bereiken en worden Marcel en ik alsnog op de trein van 7:50 naar het zuiden gezet en Bas en Henrieke blijven in “Thialf-town” om het licht af te wachten.

De pantograaf trekt fikse vonken door de verder mistige duisternis en op stoptreintempo bereiken we een klein uurtje later Zwolle. We rijden over een onzichtbare IJssel en zien het langzaam lichter worden. Af en toe is er zelfs een glimp zonlicht. Een uurtje later bereiken we Utrecht waar we gezelschap krijgen van Jolanda, Heimir en Sabrina en als we om half 11 in Den Haag aankomen, is het er een komen en gaan van goed gevulde trams naar Scheveningen.

We komen in Scheveningen aan, gaan het strand op, nemen onze Unox-oranje muts, dito handschoenen en een “Terugblik” erwtensoep in ontvangst en wachten… Langzaam went m’n lichaam aan de lage buitentemperatuur, de jas gaat uit… Vest gaat uit… Toch te koud, vest weer aan… Schoenen even uit… Instantaan KOUDE voeten! Schoenen weer snel aan… Okee, wachten dus tot een paar minuten voor twaalf dan maar.

Vijf voor twaalf, snel omkleden om in beweging te blijven, nog wat rondspringen en dan is er opeens chaos; een deel van de mensenmassa rent naar het water, nog vóór er was afgeteld. Verwarring, we rennen ook maar op de zee af, het was inmiddels ook al wel koud genoeg om langer stil te blijven staan.

We stormen het water in, zoals je normaalgesproken in de zomer ook doet, maar dan is het water koud en de lucht warm. Nu was de lucht koud en het water warmer en de duik des te aangenamer. Voor ongeveer 30 seconden, want daarna had m’n lichaam ook eindelijk door dat 8 graden echt wel koud is. Ik neem nog snel een echte duik en dan snel eruit, terug het strand op, met pijnlijk koude tenen lekker door de scherpe schelpjes.

Terug bij de kleren en handdoek voelt alles warm, behalve m’n voeten die het halve uur wat volgt compleet off-line zijn en de rest van de wereld niet meer begrijpen. Tijd voor snert! Wat een lekker begin van 2008, en volgend jaar staan we er weer voor de 40e editie van de Nieuwjaarsduik.

Het traditionele tweede-kerstdag-uitje naar de IKEA werd dit jaar niet zo goed bezocht: Drukte IKEA valt mee op tweede kerstdag

Daarentegen wordt het niet-zo-traditionele derde-kerstdag-uitje naar de IKEA een stuk beter bezocht: Drukte IKEA leidt tot sluiting afrit. Opvallend overigens dat juist deze IKEA in Delft gisteren dus dicht was.

Het antwoord van de Nederlandse Taalunie:

Juist is IJsland. Als een woord dat met een ij begint met een hoofdletter moet worden geschreven, moet de ij in zijn geheel in hoofdletters worden gezet.

De redenering is niet te begrijpen, want het is – zoals de regel is in de Nederlandse taal – een uitzondering.

De oer-Nederlandse letter ij (ligatuur van i en j) is voortgekomen uit ii (net als we – ook typerend voor de Nederlandse taal – de digrafen ee, aa, oo en uu kennen), met als uitspraak ie. In het Fries bestaat de ii nog als zodanig en komt daar voor waar wij een ij schrijven (zie tijd – tiid) en wordt de ij niet algemeen gebruikt (in frije tiid zijn de i en j deel van twee aparte lettergrepen).

In de middeleeuwen werd in handschriften de i gewoonlijk zonder punt geschreven (ı), zodoende leverde dat ıı op. Vanwege mogelijk verwarring met de letter u in handschriften (ıı vs. u) is besloten de tweede i te verlengen tot ıȷ. Na verloop van tijd werd dit dus een j en zodoende was de nieuwe digraaf ij ontstaan.

Algemeen worden ligaturen als geheel gekapitaliseerd, zoals æ / Æ en œ / Œ. Daarom dus ook ij / IJ. Inmiddels is IJ geen echte ligatuur meer, maar twee losse letters geworden.

Dus nou wil ik geen Ijslands (uitspraak zoals het IJslandse Ísland?) meer zien he :P

Opmerking: Als je dit bericht leest vanaf de planet, klik dan even door, want diens webfeed verbouwt het zodanig dat een en ander slecht of zelfs totaal niet overkomt.

Zomaar een gedachte die ik vandaag had: Denken we in een bepaalde taal of denken we alleen maar dat we in een bepaalde taal denken?

Als ik zelf over iets nadenk ben ik me er ook altijd van bewust dat ik dit in een specifieke taal lijk te doen, afhankelijk van de context kan dat Nederlands, Engels of Duits zijn. Ik denk dat er ook wel figuren zullen rondlopen die direct in wiskundige constructies kunnen denken, wat erg praktisch zou kunnen zijn.

Daarom vraag ik me eigenlijk ook wel af of het mogelijk zou zijn om te denken zonder taal en natuurlijk vooral hoe dat dan moet. Soms is een gedachte immers niet in taal te bevatten en moet je dan genoegen nemen met het idee wat beperkt is door de taal?

Als het ooit mogelijk zou zijn iemands gedachten te extraheren, wat levert ons dat dan op, een geschreven verhaal in de taal van de gedachte of een abstracte constructie wat op een willekeurige taal kan worden toegepast worden?

Het enige alternatief lijkt te zijn dat gedachten worden opgeslagen in de taal waarin ze gemaakt zijn. Dat is niet erg handig, want dan moeten ze dus steeds eerst vertaald worden om hergebruikt te worden in een gedachte in een andere taal.

Met deze Nederlandstalige overpijnzing kondig ik aan dat ik op dit blog voortaan alleen nog maar in het Nederlands zal schrijven. Ik vind ten eerste Nederlands een mooiere taal en tweedens is er al voldoende in het Engels te vinden op het web. Mijn lezers voor zover ik ze heb kunnen bovendien allemaal prima Nederlands lezen.

Spontane acties zijn altijd de beste en zo was de spontane actie van mede-Isisiaan Michiel om dan maar eens een goed bevroren meer op te gaan zoeken een hele goede.

Via Omroep Brabant al berichten binnengekregen dat op het Sonse Meer (kaartje) al geschaatst werd, dus daar maar eens heen gegaan. En inderdaad, een mooie grote ijsvlakte doemt op uit de mist…

Mooi hoor, maar wat een gekraak en geknars. Het was voor mij trouwens ook de eerste keer dat ik op een serieuze plas stond en niet bij ons in het park op de vijver. Tsja, Brabant is nou eenmaal niet zo goed bedeeld als het noorden van het land wat meren en sloten en koud weer betreft.

Menig schaatsershart gaat harder kloppen als de temperatuur enkele dagen onder nul raakt… Gaan we marathons rijden op natuurijs, komt er dit jaar eindelijk weer een Elfstedentocht?

Die marathon is verreden, maar de Tocht der Tochten moeten we voorlopig maar even vergeten (hoewel de zon er dit jaar wel goed bij hangt). Dat weerhield ons er echter niet van om vandaag toch even het ijs op te gaan.

p(center).
Zie die enorme kniehoek… “Omlaag!” zou Bob zeggen of “Stay low!” aldus Chris

p(center).
Het voltallige Isis-bestuur

Wat voorzichtige stapjes, behoedzaam aftasten en dan… Schaatsen aan en het ijs op!

p(center).

p(center).
Aan de houding kan je wel zien dat ik er nog niet al te gerust op ben ;-)

Met dank aan Paul voor het nemen van de meeste foto’s (en daarbij verkleumen van de kou).

De kerstkaart waar het allemaal om begonnen was

Okee, niet helemaal, tis natuurlijk BSc / BS, maar dat rijmt niet op ma.

Zo, nu nog een half jaartje en dan kan ik hopelijk ‘Kijk ma, ik ben ook Ma.’ zeggen :)

Eén jaar geleden stond ik op Schiphol, met al gauw een heerlijke verkoudheid onder de leden.

Eén jaar later moet ik nog steeds af en toe papierwerk naar de TU brengen waar ze nu achter komen dat ze het toch nodig hebben. Ik vraag me af wat ze zouden hebben gedaan als ik inmiddels was afgestudeerd.

Eén jaar later ben ik dan ook eindelijk begonnen met afstuderen en heb ik officieus m’n bachelor binnen. Nog maar een half jaartje te gaan! En dan? Tsja…

Het lek is gevonden, het zat op een wat onconventionele plek:

Lek zwembad Enschede boven water

Okay, joining the other 498 posters on Planet Maemo:

N810 maemo submission accepted
Congratulations! You have been accepted to the N810 maemo device program. We will send your discount and instructions as soon as the device is available in your selected shop (soon).

Wheeee! Let’s find out how the N810 tastes with an Apple…

Vandaag werden de eerste twee afstanden van de gloednieuwe¹ interne Isis competitie gereden. Vanaf ongeveer half 11 hadden we een uur de tijd om met alle 28 deelnemers de 500 en 1000 meter te gaan rijden.

Voor velen was het de eerste rit na de zomerstop en de gedegen seizoensvoorbereiding in de vorm van droogtraining onder leiding van Jos, een van onze geweldige trainers (en ook een super motivator!) en sinds het begin van het schaatsseizoen natuurlijk ook van – in mijn geval – Bob zorgde dan ook voor vele persoonlijke records.

Mijn resultaat, PRs op zowel de 500 als 1000… Of eigenlijk eerste tijden, want een wedstrijd had ik nooit gereden. Jos: “Zie je, die droogtrainingen hebben bij jou dit jaar echt effect gehad”… Ja, nou, dat kon ik dus helaas niet echt in cijfers uitgedrukt zien, maar het voelt dit jaar gewoon veel lekkerder.

Omdat er alleen met handtijd werd gemeten (dus lekker ouderwets met stopwatches en zonder electronische tijdswaarneming) hier mijn resultaten (en de wereldrecords ter referentie ;)) op honderdste seconden “nauwkeurig”:

Afstand	Tijd	WR
500m	1:02.83	0:34.25 (Lee Kang-Seok)
1000m	2:15.06	1:07.03 (Shani Davis)

Het ijs was nu veel harder en gladder dan tijdens de trainingsuren, hier moest ik eerst wel even aan wennen. En ik had net m’n schaatsen opnieuw geslepen, wat het gevoel ook een beetje verandert.

Ik vond het geweldig om eens te doen en ik zie dan ook alweer uit naar de volgende wedstrijden. En natuurlijk, ja het is een cliché, ik heb spijt dat ik niet veeel eerder al heb meegedaan aan wedstrijden!