Allereerst wens ik jullie natuurlijk allemaal een gelukkig 2008! De meesten heb ik al persoonlijk gesproken lijkt me, misschien heb ik ook nog lezers die ik dit jaar nog niet heb gezien? Dit jaar heb ik de langstaande afspraak met Jolanda en Heimir nagekomen en voor het eerst aan de Unox Nieuwjaarsduik meegedaan. Het idee bestond al in IJsland, maar vorig jaar waren er twee complicaties, eerstens waren zij niet ter lande en tweedens werd de hele duik afgelast wegens te slecht weer.

Dit jaar gooide het weer alweer bijna roet in het eten, maar nu doordat het zó mistig was dat het vrijwel onmogelijk was Groningen - het feestadres dit jaar - te verlaten. ‘s Nachts rond 2 uur was het thuiskomen al een hele toer met zicht van nog geen 3 meter. Het kwam meerdere keren voor dat voor ons opeens een struik of een hekje opdoemde wat we volledig niet konden zien. Of zelfs een heel gebouw. Schijnbaar waren er opstootjes in de binnenstad, nou, die waren in ieder geval niet te zien, hoogstens hoorbaar.

De volgende ochtend zouden we in aller vroegte naar Almere rijden om de auto bij Bas thuis weg te zetten en dan met de trein onze reis te vervolgen. Als we om 5:45 naar buiten kijken is het zicht echter nog geen 10 meter en we kruipen ons bed weer in om er drie kwartier later uit te komen, nu met het plan om alleen Marcel en mij op de trein te zetten en voor Bas en Henrieke de duik dit jaar voorbij te laten gaan.

Het zicht is om half 7 echter inmiddels wel verbeterd en Bas durft het aan om toch te gaan rijden; als we direct zouden vertrekken konden we het ruim halen. Niet dus, want al snel blijkt op de snelweg het zicht op verschillende plaatsen de 25 meter niet te halen. Met sterk wisselende snelheden en veel inspanning weet Bas wel Heerenveen te bereiken en worden Marcel en ik alsnog op de trein van 7:50 naar het zuiden gezet en Bas en Henrieke blijven in “Thialf-town” om het licht af te wachten.

De pantograaf trekt fikse vonken door de verder mistige duisternis en op stoptreintempo bereiken we een klein uurtje later Zwolle. We rijden over een onzichtbare IJssel en zien het langzaam lichter worden. Af en toe is er zelfs een glimp zonlicht. Een uurtje later bereiken we Utrecht waar we gezelschap krijgen van Jolanda, Heimir en Sabrina en als we om half 11 in Den Haag aankomen, is het er een komen en gaan van goed gevulde trams naar Scheveningen.

Nieuwjaarsduik 2008 (1)

We komen in Scheveningen aan, gaan het strand op, nemen onze Unox-oranje muts, dito handschoenen en een “Terugblik” erwtensoep in ontvangst en wachten… Langzaam went m’n lichaam aan de lage buitentemperatuur, de jas gaat uit… Vest gaat uit… Toch te koud, vest weer aan… Schoenen even uit… Instantaan KOUDE voeten! Schoenen weer snel aan… Okee, wachten dus tot een paar minuten voor twaalf dan maar.

Vijf voor twaalf, snel omkleden om in beweging te blijven, nog wat rondspringen en dan is er opeens chaos; een deel van de mensenmassa rent naar het water, nog vóór er was afgeteld. Verwarring, we rennen ook maar op de zee af, het was inmiddels ook al wel koud genoeg om langer stil te blijven staan.

We stormen het water in, zoals je normaalgesproken in de zomer ook doet, maar dan is het water koud en de lucht warm. Nu was de lucht koud en het water warmer en de duik des te aangenamer. Voor ongeveer 30 seconden, want daarna had m’n lichaam ook eindelijk door dat 8 graden echt wel koud is. Ik neem nog snel een echte duik en dan snel eruit, terug het strand op, met pijnlijk koude tenen lekker door de scherpe schelpjes.

Nieuwjaarsduik 2008 (2)

Terug bij de kleren en handdoek voelt alles warm, behalve m’n voeten die het halve uur wat volgt compleet off-line zijn en de rest van de wereld niet meer begrijpen. Tijd voor snert! Wat een lekker begin van 2008, en volgend jaar staan we er weer voor de 40e editie van de Nieuwjaarsduik.