Het lijkt erop dat _why er de brui aan heeft gegeven. Rubyist why the lucky stiff heeft zijn Twitter-gebruiker verwijderd en ook zijn gegevens van Github gewist. Ook z’n sites hackety.org, whytheluckystiff.net, shooes.net en hobix.com zijn foetsie.

Waarom is dit nieuws? Hobix is de software die dit weblog genereert, geschreven rond 2005 door _why himself en daarna door een aantal enthousiastelingen nog een beetje doorontwikkeld.

Een van z’n laatste Tweets:

programming is rather thankless. u see your works become replaced by superior ones in a year. unable to run at all in a few more.

Meer op Rubyinside.com.

Update: John Resig heeft een eulogie voor _why geschreven, wat misschien ook een en ander duidelijk maakt voor degenen die _why niet echt kenden (inclusief Resig zelf).

Dat opent vragen, is het karakter _why definitief heengegaan? En zien we een nieuw karakter opstaan?

Via swissmiss:

Far Foods:

Een alternatieve verpakking voor supermarktprodukten, om de afstanden die voedsel soms moet afleggen en de hoeveelheid CO2 die daarbij vrijkomt te benadrukken. De bon heeft een afscheur-strip zoals bekend van boarding passes.

Vorig jaar schreef ik over het feit dat ik een account op Twitter had aangemaakt. De directe aanleiding was het arriveren van m’n Nokia N810 (daarover moet ook nog eens wat geschreven worden, bedenk ik mij nu) en de aanstaande studiereis naar Scandinavië.

In die tijd heette Twitteren nog microbloggen en het Journaal had er nog niet van gehoord. Updates gingen nog via de instant messenger en de “Fail Whale” was nog lang niet populair.

De vliegtuigcrash bij Schiphol maakte Twitter in één klap bekend in Nederland. Daarna ging het snel, steeds meer “oude media” werd actiever op Twitter. Ook de commerciëe bedrijvigheid nam toe, wat je vooral merkte aan de mails van nieuwe volgers die probeerden je te lokken ook hen te volgen.

Het grote publiek raakt intussen wat bekender met het fenomeen en vraagt zich vooral af wat er nou zo interessant is om iedereen te vertellen wat je aan het doen bent. Nou, ik geef ze daar helemaal gelijk in, want dat is helemaal niet zo interessant.

Waarom ik dat dan toch de hele wereld meedeel? Omdat het zoveel méér kan zijn dan alleen zeggen wat je aan het doen bent. Het laat zien wat je beweegt, welke kennis je hebt, hoe bereid je bent die kennis te delen. Oftewel, wat voor mens je bent. Dat kan interessant zijn voor je toekomstige werkgever!

Tegelijk kan je toekomstige werkgever zich óók via Twitter of een soortgelijke dienst profileren. Je raadt het al, mijn werkgever heb ik leren kennen via Twitter. Pas nadat ik @isaaceindhoven had gevolgd vielen me hun wervingsposters op de TU/e me op! Intussen had ik voor mezelf al een beeld gevormd van een dynamisch bedrijf met interessante projecten. Een paar minuten nadat ik mijn sollicitatie had verstuurd las ik in mijn Twitter client:

Een bedrijf wat zijn werkzaamheden publiceert, profileert zich als een open organisatie. Bij ISAAC wordt geprobeerd elke week iets op de ISAAC blog te zetten. De artikelen over het algemeen wel behoorlijk technischer van aard, maar daarvoor is het natuurlijk ook een software- en geen marketingbedrijf.

Maar alleen publiceren is echter nog geen open communicatie, want communicatie vereist tweewegverkeer. Neem bijvoorbeeld Rhinofly, het bedrijf waar m’n neef Frank Meeuwsen als brand manager jarenlang het online gezicht van is geweest. Als een van Nederlands oer-bloggers wilde hij het merk Rhinofly in de blogosphere vestigen. Op hun “corporate weblog” Frank-ly delen ze de kennis die ze intern opdoen met de buitenwereld, met de mogelijkheid tot discussie.

Interne bedrijfsdiscussie die geschikt is voor de buitenwereld, wordt via Twitter gedeeld. Het geeft de lezer het gevoel betrokken te zijn bij het bedrijf, er deel van uit te maken en dat is soms ook zo, want je bent altijd vrij om te reageren en een open organisatie moedigt dit ook aan en neemt de nieuwe discussiepartner (tijdelijk) op in het gesprek.

Naast communicatie is een tool als Twitter ook heel geschikt om eens het leven van iemand uit een andere beroepsgroep te volgen. Wat doet een topsporter als hij niet de snelste 500 meter ooit schaatst? Waarmee is een minister van buitenlandse zaken zoal bezig?

Twitter stelt de vraag “Wat ben je aan het doen?”, maar dat zou eigenlijk moeten zijn “Wat houdt je bezig?”

Ik ben geslaagd! Alweer meer dan een week, maar gewoon geen tijd gehad om erover te schrijven. Op 19 juni hield ik mijn eindpresentatie en na een vrij lange ondervraging/discussie kreeg ik het eindoordeel: Geslaagd!

Een tag-wolk van mijn afstudeerverslag

Ik ben eens met Wordle aan de slag gegaan om een leuk plaatje te maken van mijn afstudeerverslag.

Intussen werk ik nu bijna een maand bij ISAAC en het bevalt me wel! De collega’s zijn leuk en de projecten uitdagend. Er is alleen meteen wel weer een hoop nieuws te leren… Ach ja, zo is het nou eenmaal. ISAAC wil dat ik mijn SCJP haal, dus zit ik weer lekker te studeren, en eigenlijk bevalt dat ook wel.

Zo, alweer een heel ruime maand geleden dat ik hier schreef. Het is dan ook een erg drukke maand geweest met eerst een hoop geklus, dan een hoop geverhuis (is dat überhaupt Nederlands?) en daarna nog een hoop geschrijf aan m’n eindverslag.

Maar het eind is in zicht! Komende maandag lever ik m’n verslag in bij de afstudeercommissie. Die bestaat uit m’n begeleiders Kees Huizing en Ruurd Kuiper en daarnaast uit Huub van de Wetering, die ook m’n begeleider van de stage in IJsland was.

Daarna geniet ik nog even van drie dagen rust, om vervolgens een weekend naar Zweden te gaan voor de bruiloft van de zus van Marly, vervolgens op pinkstermaandag naar Breda te gaan en op dinsdag m’n eerste werkdag bij ISAAC te hebben! Ik ben heel erg benieuwd naar het werkende leven, zal wel even wennen zijn.

Ons huisje komt ook stapje voor stapje steeds verder af. De plinten hebben inmiddels weer twee kamers meer gevuld, nu alleen de slaapkamer nog. De studeerkamer moet alleen nog hevig opgeruimd worden.

Gisteren was het zo ver, de dag waar we zo lang naar uit hadden gekeken. We zouden het huurcontract kunnen komen tekenen en de sleutels in ontvangst nemen. Na de formaliteiten zijn we de woning in gegaan die nu dus écht van ons is. We liepen de opleveringspunten nog even na, namen de meterstanden op, controleerden de sleutels… Alle negen (ja, we hebben NEGEN huissleutels gekregen)!

Het klussen kan gaan beginnen!

Nog een paar weken, dan is het gebeurd met de studententijd! Het werk aan CoffeeDregs is af, het is in mijn ogen (en gelukkig ook in de ogen van m’n begeleiders) een leuke tool geworden. Ik heb twee experimenten met studenten gehouden en beiden waren erover te spreken, om verschillende redenen zelfs! Om te kunnen testen of CoffeeDregs een beetje iets is had ik wat programmeeropdrachten gegeven, waarbij ze enerzijds van een bestaand programma moesten voorspellen en verklaren wat het deed en anderzijds een niet-werkend programma moesten aanpassen.

Nu ben ik aan het schrijven aan m’n verslag. Hopelijk is het eind van de week zo ver gevorderd dat we kunnen spreken van een eerste conceptversie. Dat betekent namelijk dat ik waarschijnlijk nog in april mijn presentatie kan gaan houden en dus nog een maandje vakantie heb voordat ik bij ISAAC(Internet Strategy and Automation Company) ga beginnen.

Jawel! Ik heb vanaf 1 juni een baan bij een snel groeiend web- en softwarebureau in Eindhoven, schuin tegenover het Parktheater, met klanten als Megapool, Modern Electronics en IKEA Family. Ik ben erg benieuwd!

Het is grappig, want onze wasmachine gaan we nu waarschijnlijk bestellen door gebruik te maken van code die door mijn toekomstige collega’s is geschreven.

In november schreef ik over m’n jacht naar een woning in Eindhoven. Aan die jacht is bijna een einde gekomen, want in april krijgen we de sleutels voor ons eigen appartementje!

Op 30 maart werden we door Woonbedrijf uitgenodigd een kijkje te komen nemen in ons nieuwe appartement. Wat vinden jullie ervan? Laat een reactie achter!

PR op internet, het is niet altijd even subtiel en doordacht, zo bewijst Ryanair. Jason Roe, een software developer uit Dublin vond op een goede dag een leuk bugje in het boekingssysteem van Ryanair, waardoor hij gratis een vlucht kon boeken.

Ok, As I was booking flights down to cork for the blog awards, I noticed something a bit strange. When I went to change my flight times, all of the prices on the flights had changed to “Total Cost of Flight 0.00”.

De (bevestigde) reactie van Ryanair

jason! you’re an idiot and a liar!! fact is! you’ve opened one session then another and requested a page meant for a different session, you are so stupid you dont even know how you did it! you dont get a free flight, there is no dynamic data to render which is prob why you got 0.00. what self respecting developer uses a crappy CMS such as word press anyway AND puts they’re mobile ph number online, i suppose even a prank call is better than nothing on a lonely sat evening!!

of dit juweeltje:

If you would work in your pathetic life on a such big project in a such busy environment with so little resources, you would know that the most important is to have usual user behavior scenarios working rather than spending time on improbable and harmless things.

Ongeacht of Jason nu wel of geen gelijk heeft, het is natuurlijk niet zo verstandig om een klant publiekelijk uit te maken voor een idioot en een lunatic. De officiële reactie van Ryanair hierop is nóg grappiger:

Ryanair can confirm that a Ryanair staff member did engage in a blog discussion. […] It is Ryanair policy not to waste time and energy corresponding with idiot bloggers and Ryanair can confirm that it won’t be happening again. […] Lunatic bloggers can have the blog sphere all to themselves as our people are far too busy driving down the cost of air travel.

Wat een hilariteit. En alsof het allemaal nog niet genoeg is moeten we straks ook nog betalen als we naar de WC gaan (dat is trouwens wél een heel slim gespeelde PR-stunt). Alsof dát de prijzen kan laten dalen.

Beste Ryanair, een tip, kijk eens hoe Iceland Express omgaat met bloggers en publiek en PR in het algemeen: Ze zijn net zo looney als de bloggers zelf!

Heb je zelf nog leuke PR-missers die het vermelden waard zijn? Plaats een reactie!

De redactie van de Supremum, het periodiek van de studievereniging GEWIS, vroeg of ik een stukje wilde schrijven over m’n afstuderen voor het derde nummer van het jaar. Nou, dat wilde ik wel. De deadline kwam en de deadline ging en ik was een paar dagen te laat, maar… Het stukje kwam er wel!

Ik weet zeker dat een paar van jullie na het lezen van dit stukje hadden gewild dat ik een paar jaar eerder was begonnen met afstuderen. Het onderwerp van mijn afstuderen is namelijk het uitbreiden en verbeteren van CoffeeDregs, een tool die het begrijpen van object-georiënteerd programmeren in Java voor beginnende programmeurs moet vereenvoudigen. Kort gezegd biedt CoffeeDregs je een (beperkt en daardoor aangenaam) kijkje in de virtuele machine van Java.

Laat ik mijzelf eerst even voorstellen. Mijn naam is Christian Luijten en loop alweer een paar jaartjes teveel rond op onze universiteit. Vorig jaar augustus ben ik begonnen met afstuderen bij dr. Kees Huizing en dr. Ruurd Kuiper die een deel van het programmeeronderwijs aan de TU/e en op een aantal VWO-scholen in Eindhoven verzorgen. Ze hebben hiervoor hun eigen lesmateriaal ontwikkeld, waarin ze een visueel model voor de uitvoering van (Java)programma’s gebruiken. De oorsprong van dit model ligt al in de jaren zeventig, toen een soortgelijke methode werd voorsteld voor processen die een blokstructuur vertonen (verreweg de meeste moderne “general purpose” programmeertalen voldoen hieraan). In het model wordt uitgegaan van een set distincte objectruimten in de tijd en de overgangen hiertussen. Je zou het dus als een soort transititesysteem kunnen zien.

CoffeeDregs geïntegreerd in NetBeans

Als je een Javaprogramma start, zal Java als eerste op zoek gaan naar de static void main(String[] args) methode in de klasse die je hebt opgegeven. Van hieruit kan je als programmeur zorgen dat de rest van het programma wordt geladen. Wat we in CoffeeDregs doen is alles wat vanuit deze eerste klasse ontspruit in beeld brengen, in de meeste gevallen zijn dat instantiaties van klassen. Zowel klassen als instantiaties worden weergegeven als een doosje met een titel en een inhoud. Die inhoud zijn bijvoorbeeld de klasse- of instantiatievariabelen en de actieve methoden die zelf ook weer als doosjes worden weergegeven. Wordt een methode meerdere malen aangeroepen, dan zul je deze ook meerdere keren terugvinden.

Wanneer een variabele een referentie bevat naar een instantiatie, wordt een pijl getekend van die variabele naar instantiatie. Zodoende bouw je een graaf van object-referenties op. Naarmate de kennis en oefening van de programmeur vordert, worden zijn/haar programma’s groter en complexer. Als er veel objecten in het spel komen, heeft de visualizatie dan ook de neiging om nogal onoverzichtelijk te worden. Het is daarom belangrijk te filteren welke objecten wel en welke niet van belang zijn voor de programmeur.

Objecten waarin geen functionaliteit zit, maar alleen data, blijven bijvoorbeeld standaard als dichtgeklapt klein doosje zichtbaar op het scherm. Referenties van buitenaf zijn zichtbaar, maar waar de referenties van het dataobject heen gaan wordt verborgen, net als alles wat er verder nog achter hangt. Denk hierbij aan de structuur van een linked list, of een of andere geavanceerde boomstructuur. Het blijft wél altijd mogelijk de doosjes open te klappen en te volgen waar de referenties heen lopen. Als in een object een methode wordt aangeroepen, wordt het bijbehorende doosje opengeklapt om de effecten goed te kunnen bestuderen. De uitgaande referenties worden dan getoond en de “buurobjecten” worden zichtbaar gemaakt.

Op een gegeven moment in de executie van het programma zullen er meerdere methoden actief zijn; het is immers vrij normaal dat de ene methode een andere aanroept, die weer een andere aanroept enzovoort. Zonder visuele hulp is het dan lastig de vraag te beantwoorden welke methode welke andere methode heeft aangeroepen en waar de huidige plek van executie is (waar komen we vandaan? waar gaan we naartoe? het kan er filosofisch aan toe gaan!). De methoden worden in CoffeeDregs verbonden met een pijl die letterlijk als een rode draad door het programma gaat. Heeft je programma meerdere threads, dan krijg je ook meerdere losse draden te zien.

Het ontwerp- en implementatiedeel van mijn afstuderen is nu grotendeels afgerond en ik ga me nu richten op een kleinschalig onderzoek naar de inzetbaarheid van de huidige staat van CoffeeDregs in het programmeeronderwijs van volgend jaar. Hiervoor heb ik een aantal experimenten voorbereid om op verse studenten los te laten. Je kan hierbij denken aan het gedrag van een programma te laten verklaren terwijl het uitgevoerd wordt of een kleine aanpassing maken zodat het programma doet wat je wil dat het doet. Dat alles uiteraard met hulp van CoffeeDregs.

Wil je je eigen Java-programma’s eens aan de visuele test onderwerpen? Op https://svn.win.tue.nl/trac/CoffeeDregs/ vind je de website van het project en een link naar de source code. Er is ook een plugin voor NetBeans beschikbaar. Over niet al te lange tijd zullen ook binaire versies van CoffeeDregs op de site komen te staan.

Even goed kijken…

Hee kijk nou, Betty kan een iMac gebruiken waar geen stroomkabel in zit :-P

Ik ben alweer even terug uit Italië, twee weken om precies te zijn en ik heb hier nog helemaal niks over Collalbo geschreven!

View Larger Map

We zijn dus op 31 januari met Isis naar Collalbo afgereisd op trainingskamp. Collalbo, ook wel Klobenstein genoemd, ligt in de Italiaanse Alpen. Als je over de Brennerpas gaat is het nog maar zo’n veertig kilometer. Geen wonder dat dit stuk ook behoorlijk Oostenrijks aandoet. Voor de Eerste Wereldoorlog wás dit gebied zelfs Oostenrijks en nu nog steeds wordt er veel Duits gesproken.

De onoverdekte ijsbaan ligt op 1198 meter hoogte, wat je zou kunnen merken in verband met een verlaagd zuurstofgehalte in de lucht. Zelf had ik hier eigenlijk niet veel last van, maar anderen raakten echt buiten adem. Ik heb geen idee waarom ik er geen last van had, in 2005 in Zwitserland had ik hetzelfde, misschien heb ik overcapaciteit in m’n longen die ik in de bergen kan aanspreken?

De ijsbaan van Collalbo

In ieder geval, het ijs is prachtig, heerlijk glad, geen bobbeltje in te ontdekken en het rijdt superfijn. Zelfs als je niks doet, ga je nog vooruit. Dat ligt er waarschijnlijk aan dat je op één recht eind altijd wind mee hebt en het andere rechte eind een klein beetje afloopt (volgens Jos).

Er ligt overal een dikke laag sneeuw, behalve op het ijs, want dat houden ze netjes schoon… Tot donderdag dan, want toen had het toch iets te hard gesneeuwd en was het bovendien vastgevroren aan het ijs. Resultaat: Een op natuurijs lijkende kunstijsbaan met een laag sneeuw waar je amper meer op doorheen kon ploegen. Dat was het laatste wat we van het ijs hebben gezien, de rest van de week moesten we ons vermaken met alternatieve activiteiten, die toch ook erg leuk waren.

Alles bij elkaar is het een leuke week geweest, jammer van de sneeuw op het eind die roet in de afsluitende wedstrijd gooide, maar daardoor weten we nu wel wat Nard met een krokodil doet.