Ik val flauw van naalden. Altijd al gehad. En die naald hoeft er niet eens bij mij in te gaan; ik kan ook flauwvallen als er bij iemand anders een infuus wordt gelegd of een buisje bloed wordt afgenomen. Bloed zelf heb ik geen problemen mee, het zijn puur de naalden.

Maar het zijn niet alleen naalden. De diepe neus-swab van de coronatest was ook voldoende om mij het bewustzijn te laten verliezen. Of ik ga van m’n stokje van een simpel vingerprikje voor een CRP bloedtestje bij de huisarts. Allebei erg onhandig natuurlijk…

Het is me nog niet helemaal duidelijk wat het bij mij oorspronkelijk heeft veroorzaakt, maar de DSM-IV omschrijft de “bloed-, letsel- en injectiefobie” wat aardig in de buurt komt van wat ik ervaar. Zo’n 3-4% van de populatie heeft er last van. Specifiek op mij is het vasovagale type van toepassing waarbij de bloeddruk daalt op het moment dat ik denk aan wat er allemaal gebeurt, of dat ik luister naar het verhaal van een ander. Het resultaat is meestal flauwvallen.

Vanuit deze situatie kan je eigenlijk twee kanten op. Je kan elke naald en andere medische behandeling uit de weg gaan, of je kan accepteren dat het probleem bestaat en er vol tegenin gaan.

Ik koos voor de tweede optie. Na die episode met de coronatest was ik vastberaden mij dit niet meer te laten overkomen. Ik heb inmiddels geleerd aan te geven dat ik makkelijk flauwval en dat wordt erg gewaardeerd door het medisch personeel, want dan hoeven zij me niet van de grond op te rapen en in stabiele zijligging gaan draaien. Nog belangrijker, ze hoeven zich niet direct zorgen te maken dat er iets ernstigers aan de hand is. Het zorgt er ook voor dat alles er wat relaxter aan toe gaat. Dat heb ik ook echt wel nodig, want als ik bijkom is dat meestal redelijk chaotisch en badend in koud zweet.

De eerste prik, op de gezondheidsverklaring ingevuld dat ik flauwval bij vaccinaties. Ik word naar een apart hokje gebracht met een bed. We praten wat, de arts bereidt de prik voor en ik installeer mij op het bed. De prik gaat goed, voel hem amper en alles lijkt dan ook goed te gaan, dus al vrij snel ga ik rechtop zitten. Dát had ik beter niet kunnen doen, want binnen vijf tellen voel ik me slap worden en ga ik snel weer liggen. Maar nu is het eigenlijk al te laat; de hersens zijn aan het malen over wat er zojuist is gebeurd. Doordat ik lig is het iets makkelijker de syncope tegen te houden, maar ik zweet alsnog als een otter.

Afgelopen week kreeg ik de tweede prik; weer een bed, een babbeltje met de dienstdoend arts, even tot rust komen en terwijl we aan het kletsen zijn meteen, hup die naald erin. Ik voel hem, ik wéét dat hij erin zit. Dat zou normaalgesproken genoeg zijn om mij te laten vertrekken naar mijn eigen psychedelische privé-bioscoop. Niet vandaag, ik voel een heel lichte tinteling in mijn hoofd, maar dat is alles.

Na een paar minuten durf ik het aan om rechtop te gaan zitten en nog geen minuut later sta ik alweer op mijn benen. Helemaal super voel ik me dan nog niet, maar dit is een enorme overwinning. Het kwartiertje in de nazorg kan ik gebruiken om bij te komen, even nog wat extra suiker erin en dan ben ik weer helemaal de oude.

Zo’n positieve ervaring geeft me goede hoop dat ik ooit zittend kan worden behandeld en niet meer zo hoef op te zien tegen een bloed-onderzoek of een vaccinatie.

De laatste update was alweer bijna dan twee maanden geleden. Toen dachten we nog dat we met een muurtje de lava wel konden tegenhouden. Dat bleek al vrij snel – zeg maar gerust vrijwel meteen – onrealistisch, want lava kruipt waar het niet gaan kan.

Op 22 mei, nog geen week nadat de berg zand was opgeworpen – en op dezelfde dag als mijn vorige bericht – stroomde het gemaakte reservoir over, zó in het naastgeleden dal op weg naar weg 427. Dat is natuurlijk vervelend, want het is een belangrijke verbindingsweg in het zuiden van Reykjanes. Als het gaat om een afsluiting van een paar dagen of weken denk ik dat iedereen er wel mee zou kunnen leven, maar deze uitbarsting heeft de potentie om meer dan een jaar door te gaan en gedurende die tijd zou de route onbegaanbaar zijn. Behalve de weg liggen er bovendien ook nog stroomleidingen en glasvezelverbindingen in het gebied die beschermd moeten worden.

Met alle infrastructurele problemen is het makkelijk om te vergeten om gewoon te genieten van wat de vulkaan zoal brengt. Het is nog steeds een vuurspuwende lava-geiser met inmiddels een gigantisch veld eromheen. De heuvel van waaruit je een mooi uitzicht had op de krater is inmiddels van het pad afgesneden en de vuurspuwende krater die eerder nog relatief klein was is nu de grootste van de hele reeks.

Wat ook zichtbaar is, is dat de structuur van de lava is veranderd. In het begin had het een erg brokkelig en breekbare structuur, nu is het veel vloeibaarder en compacter.

In de eerste video van deze post staat Valur Grettisson van Reykjavík Grapevine in een dal bij een groot rotsblok met ergens in de verte de lava-stroom die over de bergen kwam. In deze video van twee weken later is dat hele dal al volgelopen en is het rotsblok door de lava verzwolgen.

IJsland staat naast geisers natuurlijk ook bekend om de prachtige watervallen. Geldingadalsgos moet hebben gedacht dat als het een geiser kan nadoen, het ook net zo goed een waterval kan zijn, dus dat is het nu geworden; een lava-val.

Er is nog steeds veel onduidelijk over de aard van de vulkaan. Fimmvörðuháls en Eyjafjallajökull waren na een paar weken klaar; Geldingadalsgos heeft er volgens de vulkanologen alle schijn van een schildvulkaan te zijn en gaat waarschijnlijk nog jaren door. IJsland heeft er een toeristische trekpleister bij.

Vandaag was een gedeeltelijke zonsverduistering zichtbaar boven Nederland. Met twee grote stukken karton, een prikpen en een vergrootglas hebben we ons eigen zonneobservatorium geknutseld.

Door in het grote vel een paar gaatjes te prikken zorg je ervoor dat je een redelijk scherp beeld van de zon kan opvangen. Normaalgesproken is dat beeld rond net als de zon, maar tijdens een zonsverduistering neemt de maan een hapje uit de lichtgevende schijf en wordt het beeld een zonnesikkel!

Een vergrootglas maakt het beeld nog nét iets groter waardoor je echt goed kan zien dat de zon een stukje mist.

Een paar jaar geleden kocht Marly een knalroze Acer Aspire Switch 10E om mee te nemen naar de lerarenopleiding in Eindhoven. Het ding was niet heel snel, maar het was klein en niet heel duur. Prima om mailtjes te versturen en wat aantekeningen te maken, maar verder hoef je er niet veel van te verwachten.

Sinds ze met de opleiding klaar is, ligt dat ding eigenlijk te verstoffen in de kast. Ik heb ooit nog geprobeerd iets van de Windows-installatie te maken, maar dat was ook niet te doen. Toen besloot ik dat het volgende project was om hier Linux op te zetten.

Knalroze is ook écht knalroze

Onderweg

Stap 1 is om een backup en recovery strategie te hebben voor het geval het helemaal mis gaat. Dat is nog niet zo makkelijk, want hoewel er een USB poort in het toetsenbord zit, is die tijdens het booten niet beschikbaar. De Micro-USB poort in het scherm is echter een poort die in Client Mode staat en eigenlijk alleen bedoeld is om de tablet op te laden. Dat betekent dat je die wel aan een computer kan hangen net als je telefoon, maar er niet zomaar een USB-drive in kan stoppen en de bestanden kan zien.

Je hebt eerst een USB On-The-Go adapter/kabel nodig. Aangezien ik dat niet heel vaak nodig zal gaan hebben, heb ik zo’n beetje het goedkoopste kabeltje besteld wat ik kon vinden en die werkt prima.

Schizofreen platform

Volgende probleem wat ik tegenkwam was de bootloader zien op te starten. Hoewel de Intel Atom Z3735F die erin zit 64-bit is, moet de bootloader 32-bit zijn, want de UEFI is wél 32-bit. Ja, dit is een Frankenstein-apparaat, samengesteld uit allerlei verschillende componenten. Dit bleek uit een vraag op het ArchLinux Forum die over deze specifieke laptop ging.

De images die je van Linux distributies kan downloaden zijn vaak 32 óf 64 bits, maar geen combinatie van een 32-bits bootloader met 64-bits kernel, dus hier moet wat geknutseld worden. Ik vond een vraag van iemand met hetzelfde probleem met een andere tablet PC op Ask Ubuntu en een GitHub project dat de benodigde bootloader heeft.

Met unetbootin maakte ik eerst een Ubuntu 20.04 LTS live USB stick, en vervolgens plaatste ik de bootia32.efi die ik had gevonden in /EFI/BOOT op de stick.

Zoals de meeste PCs tegenwoordig zijn de opstartbestanden beschermd door middel van een proces genaamd “Secure Boot”. Als een OS opstart onder Secure Boot krijgt het toegang tot de beveiligde hardware waarin bijvoorbeeld decryptie-sleutels worden opgeslagen. Aangezien ik niet van plan ben om te Netflixen op dit apparaatje, en er volgens mij ook geen andere redenen zijn om Secure Boot ingeschakeld te hebben, heb ik het uitgezet in de UEFI settings. Misschien dat ik het op een later moment nog eens probeer mét Secure Boot. Voorlopig mis ik het echter niet.

De vraag op Ask Ubuntu had twee links naar stappenplannen om Ubuntu 14.10 en Ubuntu 15.10 te installeren. Ik heb ze gevolgd, maar blijkbaar gaat ook de ontwikkeling van Ubuntu verder, want behalve de 32-bit EFI bootloader hoefde ik in 20.04 niets meer te doen om de boel helemaal tot een login-scherm te laten komen. Het mag ook eens mee zitten!

Hmm, dat klopt niet helemaal…

Richtingsgevoel

Uit de verschillende topics die ik vind concludeer ik dat Ubuntu heeft herkend dat het is geïnstalleerd op een systeem met een accelerometer die de oriëntatie van het scherm kan bepalen. In elk apparaat kan die chip echter op een andere manier geplaatst zijn ten opzichte van het scherm. Daarom moet je als je systeem niet herkend wordt en de oriëntatie niet goed is, zelf een transformatiematrix opgeven die de coordinaten van de sensor omzet naar schermcoordinaten.

De tool die zorgt voor het uitlezen van de sensor data en het doorgeven naar de rest van het systeem heet iio-sensor-proxy . De data voor een heleboel systemen staat in /lib/hwdb.d/60-sensor.hwdb . Daar staan ook de instructies hoe je je eigen systeem kan toevoegen aan de database. Die waren voor mij echter niet helemaal duidelijk, want dit heeft me wat hoofdbrekens gekost.

De sensor data blijkt bij mij niet uit /dev/iio:device0 te komen, maar uit /dev/iio:device1. Daardoor was de sensor-identificatie voor systemd niet correct en werd mijn transformatiematrix niet opgepikt. Uiteindelijk vond ik een issue op iio-sensor-proxy die het een en ander duidelijk maakte voor mij. De tool monitor-sensor wordt genoemd die je kan gebruiken om te testen of je de juiste matrix hebt gebruikt. Ook belangrijk was de opmerking dat iio-sensor-proxy handmatig moet worden herstart als je de matrix in de database aanpast.

$ cat /sys/class/dmi/id/modalias
dmi:bvnINSYDECorp.:bvrV1.08:bd08/17/2015:br1.8:efr0.0:svnAcer:pnAspireSW3-013:pvrV1.08:rvnAcer:rnGummi:rvrV1.08:cvnAcer:ct10:cvrChassisVersion:
$ cat /sys/`udevadm info -q path -n /dev/iio:device0`/../modalias
acpi:CPLM3218:CPLM3218:
$ cat /sys/`udevadm info -q path -n /dev/iio:device1`/../modalias
acpi:SMO8500:SMO8500:

Met deze informatie kwam ik uiteindelijk tot mijn eigen /etc/udev/hwdb.d/61-sensor-local.hwdb:

# SMO8500 / Acer / AspireSW3-013
sensor:modalias:acpi:SMO8500*:dmi:*:svnAcer:pnAspireSW3-013:*
  ACCEL_MOUNT_MATRIX=0, -1, 0; -1, 0, 0; 0, 0, 1

Die kan ik vervolgens testen met de volgende commando’s:

$ systemhwdb-update
$ udevadm trigger -v -p DEVNAME=/dev/iio:device1
$ systemctl restart iio-sensor-proxy
$ monitor-sensor

Gelukt!

Het meeste werkt nu prima. Er zijn een paar probleempjes die nog optreden en waarvan ik nog niet weet waarom. Soms besluit het touchpad opeens te stoppen met werken en dan kan ik alleen nog maar het touchscreen gebruiken. Het scherm loskoppelen en weer terugplaatsen op het toetsenbord wil soms helpen, maar niet altijd.

Als de tablet is losgekoppeld en je kunt tekst invoeren, dan krijg je een schermtoetsenbord te zien, behalve in Firefox. Dat is natuurlijk nogal onhandig, maar heeft niets met deze specifieke hardware te maken. In Firefox (en alleen in Firefox) kan ik ook niet scrollen door de pagina omhoog te trekken zoals gewend op mobiele apparaten. Lijkt er dus op dat ze daar nog wat werk te doen hebben voor touchscreens.

Voila! Ubuntu 20.04 LTS op een Acer Aspire Switch 10E in tablet mode!

Deze post is vooral bedoeld als aantekening voor mezelf om het ooit opnieuw te kunnen installeren, mocht dat nodig zijn. Dat is ook de reden dat ik voor Ubuntu 20.04 LTS heb gekozen; die wordt nog ondersteund tot 2025 en is daarmee gegarandeerd langer beschikbaar dan de verwachte resterende levensduur van het apparaat.

De spectaculaire lava-geyser weet van geen ophouden. De vulkaan spuwt gloeiendheet gesteente tot wel 300 meter de lucht in. Zo hoog dat het nu zelfs vanuit de hoofdstad Reykjavík te zien is. Dat levert dramatische beelden op, maar voorlopig is de vulkaan nog steeds ver genoeg van bewoond gebied af om een echt gevaar te zijn.

Door de voortdurende lavastroom loopt de vallei langzaam vol en inmiddels is de rand aan één kant bijna bereikt.

Zoals hiernaast op de kaart te zien is ligt weg nummer 427 (Suðurstrandarvegur) op slechts een paar kilometer afstand van de vulkanen in het Fagradal-gebied. Ingenieurs van Verkís hebben daarom een muur gebouwd die de lava voorlopig tegen moet houden. Uiteindelijk gaat dat waarschijnlijk ook niet genoeg zijn, maar op de vraag wat ze daaraan gingen doen reageerden ze koeltjes met “dan beginnen we gewoon opnieuw”.

“Þetta reddast” in actie!

Geldingadalsgos gaat maar door en door en zowat elke week verandert er weer iets.

Waar al sinds het begin op werd geanticipeerd, gebeurde tussen 5 en 10 april, toen verschillende scheuren en een aantal nieuwe kraters ontstonden. De lava-rivier die daaruit voortvloeide liep in het naastgelegen dal genaamd Meradalur.

De eerste dag van de zomer is een feestdag in IJsland waarmee het begin van het zomerseizoen wordt gevierd. IJsland kent traditioneel slechts zomer en winter en “Sumardagurinn fyrsti” valt dit jaar op 22 april.

Als de vulkaan inderdaad meerdere jaren lava blijft geven, zal uiteindelijk het hele dal gevuld zijn en overstromen. Dat kan gevaarlijk zijn voor verschillende zaken in de buurt, zoals de Blue Lagoon, of de geothermische centrale in Svartsengi.

Ingenieurs zijn daarom aan het onderzoeken of en hoe het mogelijk is een lava-stroom om te leiden.

Rond 3 mei nam de uitbarsting opeens een heel dramatische wending. IJsland staat natuurlijk bekend om zijn geisers, met Geysir en Strokkur als bekendste voorbeelden. Nu kunnen ze daar ook een vulkaan-geiser aan toevoegen, want “Krater Nummer 5” gooit opeens regelmatig lava honderden meters de lucht in.

Na bijna twee maanden heeft het lava-veld eindelijk een naam gekregen. Niet de meest spannende naam, maar de lava zal voortaan Fagradalshraun heten, naar het “mooie dal” Fagradalur waar het allemaal begon.

De vulkaanuitbarsting in Geldingardalur op Reykjanes in IJsland is nog steeds in volle gang, hoewel na bijna 60 dagen de activiteit een klein beetje lijkt af te nemen.

Het uitstekende Engelstalige cultuurmagazine Reykjavík Grapevine was er snel bij om regelmatig verslag te doen van dit natuurgeweld, aangezien buitenlandse toeristen dit keer grotendeels zouden thuisblijven.

Op de avond van de uitbarsting waren alle wegen nog afgesloten en kon niemand in de buurt van de vulkaan komen, omdat niemand wist hoe gevaarlijk het zou zijn.

De volgende ochtend hebben ze een flinke wandeltocht van een paar uur ondernomen om bij het gebied te komen dat inmiddels was vrijgegeven, omdat de uitbarsting relatief rustig bleek te zijn. Onderstaande video stond ook al op de vorige post, maar ik heb hem opgenomen voor compleetheid.

Op 24 maart werd de omvang van de uitbraak langzaam duidelijk en werden bepaalde gebieden rondom de grote krater afgesloten, met name de heuvelrug die erheen liep waar ze in de vorige video nog op stonden. Er was een verhoogde kans dat er een spontane scheur in die heuvelrug zou ontstaan en dat er dan dus heel snel veel lava uit zou kunnen komen.

Op 26 maart was het kleine mini-kratertje groter gegroeid dan z’n grotere broer. Het werd inmiddels ook niet onmogelijk geacht dat de uitbarsting erg lang zou gaan duren, misschien jarenlang en wellicht zelfs decennia.

De video van 31 maart was van een avondbezoek, waar het goed zichtbaar is dat het gehele lava-veld nog steeds gloeiend heet is, ook al lijkt het overdag alsof de lava al helemaal is uitgehard. Het is dan ook volledig onmogelijk om het lava-veld op te gaan. Je schoenen zullen doorgesneden worden door de scherpe randen van het gesteente en vervolgens smelten door de hitte.

Morgen nog meer video’s!

Na weken van aardbevingen barstte op 19 maart de vulkaan Fagradalsfjall (Fag-ra-dals-fjall) op Reykjanes uit in de vallei Geldingardalur. De uitbarsting wordt daarom Geldingardalsgos (Gel-ding-ar-dals-gos) genoemd. De afgelegen locatie en relatief rustige uitbarsting zorgt voor weinig gevaar voor mensen en mooie beelden.

In de aanloop verheugden IJslandse nieuws-sites zich al op de naam van de aanstaande uitbarsting en de tongenbrekers die het voor nieuws-lezers op de hele wereld zou opleveren. Het was toen nog niet helemaal duidelijk waar de lava aan de oppervlakte zou komen, dus werd ingezet op Sundhnjúkagígaröð (Sund-hnjúka-gí-ga-röð) en Þráinsskjaldarhraun (Þrá-ins-skjal-dar-hraun).

Helaas, IJsland had medelijden en besloot open te barsten in het veel eenvoudigere Geldingardalur. Gemiste kans, als je het mij vraagt!

Om het toch goed te maken is de uitbarsting heel rustig, en is het relatief veilig om de plek te bezoeken (als je een wandeling van een paar uur ervoor over hebt).

Locatie van Geldingardalur.

Minecraft is al jaren een populaire game bij jong en oud. Eén van de redenen daarvoor is dat het volledig aan te passen is; iets wat ook de Doom en Unreal engines geen windeieren heeft gelegd. Het is vrij eenvoudig om zelf een Minecraft-server te draaien en je eigen aanpassingen toe te voegen. Omdat ik wel houd van een beetje aanklooien met dit soort dingen, heb ik dat dus ook gedaan.

Lokale netwerkserver

Op het hoogste niveau zijn er twee edities van Minecraft; Java Edition en Bedrock Edition. Java Edition was de originele Minecraft en draait op alle platformen waar Java beschikbaar is (Windows, Mac, Linux). Dit artikel gaat over Bedrock Edition, de versie die je op Windows, Android, iOS en zo’n beetje alle consoles kunt spelen, maar dus niet op je Mac en ook niet in Linux.

Voor Java Edition is er officiële server software van Mojang, maar voor Bedrock Edition is deze er (nog) niet. Er is alleen een alpha-versie die sinds 2018 niet meer is bijgewerkt. Waarschijnlijk wil Mojang voorkomen dat mensen hun eigen servers gaan draaien en dan niet meer betalen voor Minecraft Realms, hun private game hosting service.

Daardoor zijn er echter wel verschillende server software projecten, de meeste zijn Open Source. Het landschap is een beetje onoverzichtelijk door alle forks en specialisaties, maar uiteindelijk heb ik voor mijn eigen server heb ik voor Cloudburst Nukkit gekozen, omdat deze op Java is gebaseerd en een plugin-systeem heeft waarmee je de functionaliteit dus kan uitbreiden zonder in de server zelf veranderingen te hoeven aanbrengen.

Nukkit setup

Om te beginnen, volg eerst de intallatie-instructies van Cloudburst Nukkit. Nu heb je een lege server, waarop je kan inloggen en doen wat je wil. Enige probleem is… er zijn geen dieren en monsters. Dus installeer ook meteen de MobPlugin.

Nu lijkt het al heel veel op het “echte” Minecraft. Sommige blokken zijn niet beschikbaar, dieren gedragen zich niet helemaal zoals op een officiële server en circuits op basis van Redstone werken niet. Desalniettemin heb je een leuke omgeving om te minen, farmen en ontdekken.

Aanpassingen maken: lievere Creeper explosies

De jongens waren erg ongelukkig dat hun huis steeds weer kapot werd gemaakt door ontploffende Creepers. Dus ging ik op zoek naar een oplossing.

Ik speurde wat rond in de MobPlugin code en vond de explode() method in de Creeper class:

@Override
public void explode() {
    if (this.closed) return;

    EntityExplosionPrimeEvent ev = new EntityExplosionPrimeEvent(this, this.isPowered() ? 6 : 3);
    this.server.getPluginManager().callEvent(ev);

    if (!ev.isCancelled()) {
        Explosion explosion = new Explosion(this, (float) ev.getForce(), this);

        if (ev.isBlockBreaking() && this.level.getGameRules().getBoolean(GameRule.MOB_GRIEFING)) {
            explosion.explodeA();
        }

        explosion.explodeB();
        this.level.addParticle(new HugeExplodeSeedParticle(this));
    }

    this.close();
}

Vóórdat een explosie echt wordt getriggerd, wordt er een EntityExplosionPrimeEvent event gestuurd naar alle plugins. Daarna wordt gekeken of het event gecanceld is, dus dat is het haakje waar we onze plugin aan gaan ophangen. Als we luisteren naar EntityExplosionPrimeEvent, en vervolgens het event cancelen, dan ontplot de Creeper niet meer.

@EventHandler(ignoreCancelled = true)
public void EntityExplosionPrimeEvent(EntityExplosionPrimeEvent ev) {
    if (ev.getEntity() instanceof Creeper) {
        ev.setCancelled();
    }
}

Dat is wel een beetje saai, want nu verdwijnt de Creeper gewoon “poef” in het niets! Laten we in plaats van de explosie wat hartjes verspreiden:

@EventHandler(ignoreCancelled = true)
public void EntityExplosionPrimeEvent(EntityExplosionPrimeEvent ev) {
    if (ev.getEntity() instanceof Creeper) {
        ev.setCancelled();
        Entity entity = ev.getEntity();
        Level level = entity.level;
        for (int i = 0; i < 10; i++) {
            level.addParticle(new HeartParticle(entity.add(Utils.rand(-1.0, 1.0), (entity.getHeight() * 0.75F) + Utils.rand(-1.0, 1.0), Utils.rand(-1.0, 1.0))));
        }
    }
}

Zo, dat is beter:

Code

De complete code voor de plugin vind je op GitHub.

Nieuwe serie?

Zou dit een nieuwe serie blogposts kunnen worden? Wie weet, ik wilde eigenlijk al wat gaan schrijven toen ik begon met de setup, dus er is wel wat materiaal.

Voor de lockdown-versie van Jong Nederland gingen we vandaag arretjescake maken!

Jaren geleden of beter gezegd, in de vorige eeuw, speelde ik veel met LEGO. Ik maakte hele verhalen van straten met huizen en mensen en autootjes. We hadden thuis ook een Super 8 camera, die ook beeldje voor beeldje kon belichten. Het zijn de ingrediënten voor een fantastische stop-motion blockbuster.

Helaas waren de Super 8 films niet goedkoop en het ontwikkelen werd begin jaren 90 ook al lastiger. Die filmcarrière is dus aan mij voorbij gegaan.

Zo fijn dat de huidige generatie zich daar geen zorgen meer over hoeft te maken en gewoon lekker kan creëren met alle digitale hulpmiddelen in één enkel apparaat. Ontzettend leuk!

De Spokende School

Jasper heeft deze film helemaal zelf gemaakt:

Het Spooklab

En ik heb Noud wat geholpen met deze:

Ik had deze even gemist op het Efteling YouTube-kanaal, maar na de in mijn ogen wat tegenvallende drone-video van afgelopen april hebben ze eind augustus een hele mooie video van de Python in dronevlucht neergezet!