En dan nu een verhaaltje uit de categorie “volwassen praat”.

Zaterdag op Eurosport 2 gezien: de alles behalve saaie Red Bull Crashed Ice-Race:

Gelezen in De Pers:

Eng hoor, zo’n OV-chipkaart… Nu kunnen “ze” steeds zien waar we heen reizen met het OV! Nu het nieuwe vervoersbewijs zo’n beetje definitief is ingevoerd (op Veolia-land na dan, belachelijk), staat iedereen opeens op z’n achterste benen dat “de privacy eraan gaat”.

Het is schijnbaar een sport om alles wat Apple uitbrengt te bashen om alle functies die een nieuw apparaat niet heeft. Daarbij gaat de basher in kwestie volledig voorbij aan het feit dat hij (opvallend genoeg is het meestal een hij) misschien wel helemaal niet tot de doelgroep van het product behoort.

Na het veto van de IJslandse president Ólafur Ragnar Grímsson over het wetsvoorstel voor de voorwaarden voor het terugbetalen van de Icesave tegoeden, werd er een hoop met modder gegooid door de regeringen en media van het Verenigd Koninkrijk en Nederland.

Bij compleet toeval liep ik vorige week door de televisiegids en merkte een heel onwaarschijnlijk programma op. Joanne Lumley, vooral bekend als Patsy uit Absolutely Fabulous gaat haar jeugddroom achterna en reist naar het noorden van Noorwegen om daar het noorderlicht te zien. We reizen met haar mee vanaf het station in Trondheim (yay!) naar Å op de eilandengroep Lofoten, tot aan een ijshotel helemaal in het leefgebied van de Sami.

Een gelukkig 2010 allemaal!

Met het groeiend aantal GPS chips in telefoons en andere mobiele apparaten, groeit ook het aantal diensten waarmee je je locatie kunt bijhouden. Sommige diensten, zoals Google Latitude, zijn heel droog en geven slechts een ballonnetje weer op de plek waar je bent en hebben verder weinig speciale functies. Andere diensten maken er een spel van, waarbij je punten kan verdienen als je naar een bepaalde plek gaat.

Ik kreeg afgelopen week deze mail (verstuurd vanaf een persoonlijk hotmail-adres, de naam heb ik toch maar even veranonimiseerd):

Zo, Isis kan weer gaan doen waar het goed in is; schaatsen op de lange baan. De ijsbaan is dit jaar een week eerder open gegaan en we hebben dus alweer twee keer over het ijs mogen glijden.

SCJP’er, zo mag ik me voortaan dus noemen. Tenminste, totdat ik mezelf ook SCWCD’er mag noemen, want dat is natuurlijk hipper.